PROLOG: The Recall (II)

II

Down by the water, all the lights surround me.

To już nie są wspomnienia. To się jeszcze nie wydarzyło. To REDROOM. Już nie jestem dzieckiem, teraz jestem wilczycą, a moje paranoje upominają się o mnie, mój Rozpad wzywa mnie regularnie i tuli w niespokojnych ramionach za każdym razem, gdy przypadkiem natrafię na jakąś stabilność. Moje życie miało być pasmem drżeń, to powiedziały mi szalejące nad taflą morza światła. Czerwono-niebieskie światła twoich oczu. Zabierasz mnie stamtąd do siebie, milkną troskliwe wróble, na moment znika tarcza tej zdrowszej części mojego umysłu. Czuję tylko pragnienie. Tęsknotę i spójność. Chcę tu być. Z tobą. Chcę słuchać twoich rozpalonych pomruków. Chcę je kolekcjonować. Chcę to… let it go. Chcę zgadywać kolor twoich oczu, dzień po dniu. I nie chcę mieć tego dosyć. Nigdy.

I thank you for the pleasure, all the treasures I have seen.

Skrzywdzę cię jeszcze nie raz i jeszcze mocniej niż dzisiaj. Wiedziałem o tym wtedy, czując smak twojej krwi, wiem o tym teraz, łamiąc obietnicę. Ale jeszcze nie pamiętam, jeszcze mogę się usprawiedliwić. Leżysz pode mną nieruchoma, a zimny pot oblewa mój kręgosłup, paraliżuje. Tylko że to już nie moja pamięć. Widzę ślad moich kłów na twoim barku, jest zabliźniony. Pot nie jest zimny. A ty jesteś nieprzytomna, ale z innego powodu. Jeśli się wykrwawiasz, to tylko w przenośni. To ci się podoba, więc zadzieram twoje nogi jeszcze wyżej. Warczysz. Pazurami rozdzierasz mi skórę na plecach, budząc czerwony kolor moich oczu. Warczę jeszcze głośniej niż ty i jeszcze mocniej się za ciebie biorę, obnażając kły, ale tym razem to ty gryziesz. Wpijasz się w moje usta, zrzucając mnie z siebie. „Teraz to ja jestem alfą”, mruczysz. Ufam twoim oczom. Dosiądź mnie i porozmawiajmy o przywództwie, kochanie. Czy dasz radę dowodzić watasze, którą zaraz z tobą założę? Tylko się uśmiechasz, przebiegle i szepczesz mi coś na ucho.

She whispered in my ear: "You won't always know I'm there".

Twoje długie czerwone szpony wnikają w moje ciało, a twój uśmiech staje się smutny. Nie oszukujesz mnie, nie chcesz tego tak samo jak ja, ale pozbawisz mnie wspomnień. Tych, które jeszcze nimi nie są i tamtych, w których naprawdę zatapiasz pazury w moim karku. Historia musi zatoczyć koło. Znikasz, chociaż wciąż czuję twoją obecność, zapach wilczych wiśni. Pustka budzi mój gniew. Bicie serc dudni w moich uszach. Wiem, że to twoja sprawka, wiem, że tam jesteś, ale zapominam. Nigdy nam tego nie wybaczę. A jednak… Nie zapominam wszystkiego. Dlatego w końcu cię odnajdę. Wtedy będziesz silniejsza, niż dzisiaj i oddasz mi wszystkie wspomnienia, także te, w które nasz czas się dopiero odziewa.

I said: “All I can I give you and all I am I share.”

Nie mogę tego powstrzymać. Wgryzam się w ciebie, dzieląc swoją naturą. W ustach czuję smak twojej krwi, jest gorzka, jak wszystkie moje sny o tobie, te, w których drętwieje mi kark; jest słodka jak tamta noc, gdy jedna alfa spróbuje zdominować drugą. Jest jak muzyka, która wyciska z oczu łzy, jeśli tylko się w nią wsłuchasz. To wszystko, czego od siebie oczekujemy. Osuwasz się w moje ramiona i powstaje mój gniew. Jeszcze przez chwilę wiem to wszystko, wiem jak to ma być, a kiedy z drobnej dłoni wychylają się pazury, nachylam karku. Przecież to i tak się stanie. I kiedy czuję, jak zagłębiają się w mojej pamięci, łapiąc ją w ciasny chwyt…

Hear my call.

…słuchaj, słuchaj mojego wycia Ivrel, posłuchaj skowytu alfy, bo

I want it all.

I niczego innego, zapamiętaj, na Boga, zapamiętaj chociaż to, czego chcesz!

*

Byłam wtedy tylko małą dziewczynką. I w jakiś sposób pokonałam dorosłego wilka, chociaż to on gryzł. Trochę sam mi na to pozwoliłeś, prawda? Wtedy tak było dla nas najlepiej. Ja zabrałam pamięć tobie, on zabrał pamięć mi, mogliśmy dalej żyć swoim życiem. Do czasu, tak wiem, do czasu. W twoim spojrzeniu widziałam zapowiedź, widziałam gniew, wiedziałam, że mi nie wybaczysz, tak jak ja nie wybaczę tobie, że nie dotrzymałeś wszystkich obietnic. Będziemy na siebie wściekli i będziemy siebie pożądać, czy nie taki był nasz horoskop? Oglądałeś go razem ze mną. Zapamiętałeś go lepiej niż ja. Ale ja chciałam tego tak samo mocno, jak ty. I jeszcze bardziej niż ty nie mogłam się tego doczekać. Ciebie. I twoich warknięć, kiedy znów będę wbijać w ciebie pazury. Inaczej, niż teraz. Jak wadera w swojego alfę, Hale. Właśnie tak, jak ci się śniło.