PROLOG: The ReCall (I)

The ReCall

I

I heard you in the wind with my face toward the sun,

Tego dnia jestem jeszcze za mała na paranoje. Jeszcze nie wiem, że umysł można uchylić, ale dzisiaj wszystko się zaczyna. Zrzucam buty i wbiegam do wody, rozchlapując ją. Z dziecięcą fascynacją próbuję obserwować rozbryzgujące się krople, ale one uparcie spadają, tłukąc powierzchnię wody, więc znów zanurzam dłonie, one znów się wnoszą, skrzą jak iskry, a ja się śmieję i piszczę, i czuję szczęśliwa. Czuję, że jest dobrze, po prostu tak jak powinno, dopóki brat nie uderza mnie w twarz. Opuszczam głowę, stojąc po kostki w zimnej wodzie. Zza chmur wreszcie wychodzi słońce. Podnoszę twarz ku ciepłu, owiewa mnie letni wiatr. Kiedy się skupiam, słyszę w nim twój skowyt. Nie płaczę, to deszcz, to nie szloch, to ten wyjący wiatr. Nie płaczę, a po wodzie wokół mnie rozchodzą się kręgi.

sparrows danced above my head and dived on their way home.

Nie płakałam już nigdy więcej. Nawet w tym wielkim pustym domu, w którym coraz cięższe do zniesienia są krzyki. Cięższe od samotnych nocy. Bo są takie noce, których po prostu trzeba się bać, z urzędu. Coraz trudniej jest mi wierzyć, że po tej znów wstanie świt. Coraz jaśniej lśni księżyc. Ścigają mnie sny, jak stado upiornych wilków. Ścigają mnie konstruktywnie. Jest tu coś jeszcze. Jeden z nich, z nas, jeden z wilków. Ten jeden należy do mnie. To z jego pyska będzie spływać moja krew. Tak było, to było tak: widziałam cię, kiedy mój świat się rozpadał. Stałeś na krawędzi przepaści i modliłeś się do swojego boga. Bóg milczał.

Be careful what you wish for

Kiedy moje oczy jeszcze nie były czerwone, miałem sen. O życiu innym niż w wilczej skórze lub o życiu, którego nie musiałbym dźwigać w pojedynkę. O mocy, o potędze stada. O innej czerwieni niż krew. Śniłem, że kiedyś ją znajdę, pokonam i zatrzymam dla siebie. A on podsłuchał moje sny. Dlatego teraz próbuję na siłę powstrzymać gniew. Nie pozbywać się go, nie tak. Nie teraz, kiedy na mnie patrzysz. Jasnym, silnym wzrokiem, tym z moich snów, których już nie pamiętam. Zaciskam szczęki i trwam w napięciu. Trochę mi się udało. Dopóki nie wzszedł księżyc. Dopóki nie usłyszałem krzyku pełni.

cos one day she will come

Dopiero po tym co ci zrobię, znajdę swoją kotwicę. W pokucie już nigdy nie miałem się od niego uwolnić. Nie będę mógł się wyrzec gniewu. Ale w tej chwili o tym nie wiem. Widzę tylko srebrnokrwistą mgłę zza której się wyłaniasz. Jeśli się boisz, nie wyczuwam twojego strachu. Jeśli chciałaś uciekać, nie zrobiłaś tego. Stoisz nieruchomo, włosy zakrywają twoją twarz. Mimo ulewy księżyc błyszczy na niebie tak mocno, że pęka mi głowa. Do domu wdziera się woda, oplata twoje kostki. Między nami tańczy wyjący wiatr. Ziemia się trzęsie, a kiedy zatapiam kły w twoim ramieniu, podnosisz wzrok i widzę w twoich oczach ogień, który roznieciłem.

like the day when I saw you and my past was gone.

Patrzymy na siebie w milczeniu. I w bólu. Jeden ból rozdziera tkankiskóręmieśnieścięgna, drugi duszę. Oba wyją do księżyca. A w naszych oczach szaleje pożar. Przez długą chwilę widzimy wszystko na czerwono i widzimy wszystko naprawdę. Nie ma znaczenia, kim byliśmy, bo już wiemy, kim zostaniemy. Ale o tym mamy na jakiś czas zapomnieć. I chociaż na powrót znów wszystko zaścielają szarości, to zostało wypalone w naszych myślach. NATURAL BORN ALPHA. Kiedyś sobie o tym przypomnimy. Kiedyś się odnajdziemy. Obiecaliśmy to sobie, obiecaliśmy sobie wierność, bo teraz jesteśmy wilkami, a wilki dobierają się w pary na całe życie. Przez czerwoną chwilę widzieliśmy, jak to z nami będzie. To jeszcze nie był koniec. To się dopiero zaczęło. Jeszcze się zobaczymy. Jeszcze ze sobą skończymy.